Poznajesz nową osobę i na co najpierw zwracasz uwagę? Uśmiech, dłonie, a może akcesoria? Niewątpliwie jednym z najważniejszych elementów męskich dodatków jest portfel. Mimo, że zazwyczaj nosisz go w kieszeni spodni lub w torbie, po wyciągnięciu to on staje się Twoją wizytówką. Jeśli jest zadbany, jego wygląd świadczy o tym
Kiedy czujesz narastające napięcie w mięśniach możesz przeciwdziałać mu już na początku. Nie warto czekać, aż sparaliżuje ono Twoje funkcjonowanie! Proponuję Ci ćwiczenia, które w szybki sposób rozluźnią Twoje napięte mięśnie. Oto kilka z nich. A) Odprężające rozciąganie całego ciała - KOT 1. Stań lub usiądź wygodnie. Wyobraź sobie, że jesteś kotem stopniowo wybudzającym się ze snu. Poprzez wyciąganie całego ciała od czubka głowy, aż do koniuszków palców, powoli, stopniowo i metodycznie rozciągaj każdy mięsień, każde ścięgno ciała tak, żebyś poczuł się dłuższy. 2. Rozciąganiu może towarzyszyć ziewanie i głębokie westchnienie. 3. Szczególnie przyjemne jest rozciąganie się, zaraz po przebudzeniu. Jednak jeśli w ciągu dnia poczujesz napięcie, przeciągaj się również. B) Strząsanie napięcia Jeśli czujesz napięcie w ciele, możesz spróbować zrzucić z barków ciężar. 1. Stań prosto. Ręce opuść wzdłuż tułowia. 2. Zaciśnij pięści, podnieś barki i ramiona do góry, jednocześnie wciągając nosem powietrze. 3. Zatrzymaj powietrze na krótką chwile, po czym strząśnij ramiona w dół, jednocześnie rozluźniając pięści i wydychając głośno powietrze ustami. Ten ruch ma byd energiczny- zrzucasz z siebie napięcie. 4. Powtórz czynność trzy razy. 5. Uważaj, żeby nie zakręciło Ci się w głowie. Jeśli poczujesz się gorzej, przerwij ćwiczenia i usiądź. C) Rozluźnianie szyi i karku - PĘDZEL Ćwiczenie to pozwoli Ci odprężyć szyję i kark. 1. Stan tak, abyś miał wokół siebie dużo miejsca. Oczyma wyobraźni zobacz, jak Twój nos zamienia się w pędzelek. 2. Na wyimaginowanym płótnie zacznij nim malować symbol nieskończoności. Spróbuj jeszcze raz, tym razem kręcąc głową w druga stronę. 3. Po tym ruchu napisz swoje imię końcem nosa, patrząc w lewo, nazwisko - patrząc w prawo. 4. Napisz lub narysuj, cokolwiek chcesz. Pamiętaj, rób wszystko bardzo powoli D) Rozluźnienie i rozgrzewanie barków sprzyjające lepszemu oddychaniu 1. Usiądź lub stań prosto, z głową wyprostowaną (ale pamiętaj, by nie odchylać głowy do tyłu). Rozluźnij szczeki, ramiona i ręce. Oddychaj rytmicznie przez nos. 2. Podnieś kilkakrotnie ramiona, jakby chcąc dotknąć nimi uszu. 3. Rozluźnij barki. 4. Powtórz punkty 2-3 kilkakrotnie. 5. Odpocznij przez chwilę. 6. Wykonaj ramionami kilka ruchów okrężnych, najpierw do przodu, później do tyłu. 7. Odpocznij przez chwilę. Oddychaj rytmicznie. E) Oddychanie przeponowe 1. Połóż się płasko na plecach z poduszka pod głowa. Nie łącz nóg, rozsuń je lekko. Możesz zamknąć oczy. Rozluźnij mięśnie twarzy, szczęki. Rozluźnij mięśnie brzucha. Oddychaj spokojnie i rytmicznie. 2. Jedna rękę połóż na brzuch, tuż poniżej mostka. Drugą rękę połóż na klatce piersiowej. 3. Powoli i spokojnie wciągnij nosem powietrze, tak głęboko jak to możliwe, ale bez wysiłku. Ręka, którą trzymasz na brzuchu, podczas wdechu powinna unieś się do góry. Ręka, która leży na klatce piersiowej, nie powinna się poruszyć. 4. Powoli i spokojnie wypuść całe powietrze przez lekko uchylone usta. Powietrze wypuść lekko bez napinania się. Ręka, którą trzymasz na brzuchu, powinna opaść. 5. Powtarzaj wdechy i wydechy. Rozluźnij ramiona i ręce, i rytmicznie oddychaj. F) Swobodne oddychanie 1. Usiądź swobodnie na fotelu. Połóż ręce luźno na kolanach. Zamknij oczy i rozluźnij mięśnie twarzy i szyi. Oddychaj swobodnie i rytmicznie. 2. Całą swoja uwagę skieruj na oddech, podążaj za nim. 3. Skup się na tym jak powietrze wchodzi przez Twoje nozdrza do nosa, płuc i wypełnia Twoje całe ciało. Zaobserwuj jak następnie wydychasz to powietrze, jak opuszcza Twoje ciało. Z każdym oddechem spokój coraz bardziej ogarnia Twoje ciało, a Ty regenerujesz się przez kilka minut. Film - Radzenie sobie ze stresem poprzez techniki relaksacyjne - HIGIENA PRACY UCZNIA W procesie nauczania - uczenia się, niezwykle ważnym zagadnieniem jest higiena pracy ucznia w domu. Organizacja nauki domowej to czynniki, które w istotny sposób wpływają na postępy w uczeniu się. Możliwości percepcyjne uczniów najmłodszych różnią się znacznie od możliwości uczniów starszych. Ustalono, że dzieci pierwszych klas szkoły podstawowej w wieku 7 - 10 lat mogą skupić uwagę przez około 20 minut. W wieku 15 lat czas ten przedłuża się do 30 minut. Przemęczenie powstaje po wysiłku długotrwałym, nawet niezbyt intensywnym, ale nie przerywanym chwilami odpoczynku. Pierwszymi objawami zmęczenia uczniów są: rozproszenie uwagi, nadmierna pobudliwość, drażliwość i żywość, pobudzenie ruchowe, które mogą następnie przejść w objawy apatii, senności oraz brak zdolności skupiania uwagi. Aby zapobiec występowaniu tych objawów, należy stosować przerwy w nauce i odpowiednio je wykorzystywać poprzez relaks i czynny wypoczynek, najlepiej w świeżo przewietrzonym pomieszczeniu. Niezmiernie ważnym elementem higienicznym jest racjonalny tryb życia ucznia, który regulowany prawidłowym rozkładem organizacyjny dnia wdraża do systematyczności oraz nawyków higienicznych. W rozkładzie dnia powinno przestrzegać się przede wszystkim prawidłowej proporcji między trzema elementami: snem, zajęciami ruchowymi oraz nauką w domu. Oczywiście rozkład dnia ucznia w dużym stopniu jest wyznaczony przez obowiązki szkolne. Sen powinien odbywać się tylko w nocy od godziny 20 -tej dla dzieci młodszych i od dla dzieci starszych i trwać: 12 godzin - dzieci 5 -8 lat, 11 godzin - dzieci 11 lat, 10 godzin - dzieci 11-15 lat, 8 - 9 godzin dzieci powyżej 15 lat. Drzemki kilkudziesięciominutowe po nauce mogą być higienicznie uzasadnione, jednak sen kilkugodzinny w ciągu dnia jest niewskazany, narusza bowiem rytm biologiczny aktywności dziecka. Zajęcia ruchowe to nie tylko sport, ale także majsterkowanie, pomoc w zajęciach domowych. W bilansie dnia nie mogą one zajmować mniej niż 3,5 godziny dla dzieci młodszych i 2,5 godziny dla młodzieży. Zajęcia ruchowe nie powinny być zaplanowane tylko spontaniczne, by nie stały się kolejnym nieprzyjemnym obowiązkiem dla dziecka. Czynny wypoczynek to też czas wolny przeznaczony na uprawianie hobby. Nauka w domu powinna być racjonalnie zorganizowana. Wymaga to od ucznia nie tylko dobrej znajomości zadań, jakie ma do wykonania, ale też orientacji, jaką wybrać taktykę, jak ukierunkować przebieg swojej nauki w domu. Pomóc w opanowaniu skutecznych metod uczenia się mogą rodzice, środki masowego przekazu, a przede wszystkim nauczyciele. Wskazane jest następujące rozłożenie pracy domowej: - odrabianie na przemian zadań trudnych i łatwych, co zapobiegnie szybkiemu zmęczeniu, - przeplatanie zadań pisemnych ustnymi oraz przestrzeganie następującej zasady: do odrabiania zadań z następnego przedmiotu przechodzić dopiero po dokładnym opracowaniu materiału z przedmiotu przygotowanego poprzednio. Regulamin odrabiania pracy domowej: 1. Odrabiaj zadane prace zawsze w tym samym czasie. 2. Odrabiaj lekcje w tym dniu, w którym zostały zadane. 3. Rozłóż równomiernie pracę na poszczególne dni tygodnia. 4. W każdym dniu wykonaj najpierw zadania bieżące, po ich ukończeniu przystępuj do odrabiania zadań okresowych (powtórki, lektura, referaty, sprawozdania). 5. Przed pracą przewietrz pokój, przygotuj biurko, przejrzyj rozkład lekcji, przygotuj potrzebne podręczniki, zeszyty i przybory do pisania. 6. Po zapoznaniu się z całością pracy, ułóż jej plan (ustal kolejność wykonania zadań, zaplanuj krótkie przerwy między poszczególnymi zadaniami). 7. Pracuj równomiernie, starannie, bez pośpiechu. Uczeń, który będzie posiadał taki regulamin nauki, przyswoi sobie jego zasady i będzie stosować się do nich, na pewno straci mniej czasu na czynności przygotowawcze, jego praca będzie bardziej efektywna, a tym samym łatwiej i pewniej osiągnie on powodzenie szkolne. Literatura: 1. Kosicki B. Wybrane zagadnienia i ćwiczenia z higieny 2. Zborowski J. Nauka domowa uczniów szkoły podstawowej. Proces nauki domowej ucznia Linki do ciekawych materiałów na temat obecnego stanu dla dzieci, młodzieży i rodziców. Zachęcam uczniów, zwłaszcza klas starszych do stosowania kilkuminutowych ćwiczeń relaksacyjnych, które pozytywnie nastroją Wasze głowy i dadzą odprężenie podczas przerw w nauce, która trwa obecnie w domach Skorzystać mogą również rodzice i nauczyciele rzecz jasna! Ponadto myślę, że warto poświęcić uwagę trosce o swoje zdrowie i poznać zasady zdrowego odżywiania. dla młodszych dzieci wyjaśniający w przystępny sposób sytuację pandemii. dla rodziców, jak sobie radzić z faktem epidemii i stresem jej towarzyszącym. relaksacyjny Jacobsona, polecam! relaksacyjny Bezpieczne miejsce. o swoje zdrowie! odżywianie dla najmłodszych Warunki skutecznej komunikacji 7 ZASAD DOBREJ KOMUNIKACJI INTERPERSONALNEJ Komunikacja interpersonalna jest zjawiskiem towarzyszącym nam od początku do końca życia. Stanowi element niezbędny do nawiązywania relacji pomiędzy poszczególnymi ludźmi, a także podstawę funkcjonowania społeczeństwa. Ale czy każdy z nas posiada umiejętności niezbędne do komunikowania się w sposób skuteczny? Mimo że wszyscy intuicyjnie wiemy, czym jest komunikacja interpersonalna, warto poznać pełną definicję tego pojęcia . Komunikowanie jest procesem porozumiewania się jednostek, grup lub instytucji. Jego celem jest wymiana myśli, dzielenie się wiedzą, informacjami i ideami. Proces ten odbywa się na różnych poziomach, przy użyciu zróżnicowanych środków i wywołuje określone skutki. Każdy akt komunikacyjny składa się z kilku niezbędnych, ściśle powiązanych ze sobą elementów. Należą do nich: kontekst (wyznawane wartości i sposób, w jaki uczestnicy interakcji postrzegają siebie nawzajem, np. życzliwość, formalność lub bezpośredniość), uczestnicy, komunikat (zawierający wiele różnych elementów, znaczenia, symbole i formę), to, w jaki sposób się komunikujemy, czyli kanał przekazu (np. rozmowa, e-mail, czy SMS), szumy, czyli źródło zakłóceń, takich jak: hałas, uczucia uczestników (zmęczenie, uprzedzenia), uszkodzony telefon czy zamierzone lub niezamierzone użycie niewłaściwego słowa. Każdy komunikat powoduje również reakcję u odbiorcy, zwaną sprzężeniem zwrotnym. Jak widać, komunikacja interpersonalna jest procesem złożonym z wielu elementów, a co za tym idzie, może zostać zakłócona w różny sposób i na rozmaitych etapach. Jak tego uniknąć? Aby zwiększyć szanse na realizację założonego przez siebie celu interakcji, warto poznać kilka zasad oraz technik. 1. Aktywne słuchanie Kluczem do zrozumienia rozmówcy jest okazanie mu zainteresowania. Należy skoncentrować się na jego słowach oraz mowie ciała, zamiast skupiać się na nieistotnych rzeczach: jego wyglądzie, leżącej przed nami gazecie czy włączonym w tle telewizorze. Nawiązujmy kontakt wzrokowy, nie przerywajmy partnerowi interakcji i zadawajmy mu dodatkowe pytania (najlepiej otwarte, pozostawiające przestrzeń na wyrażenie szczerej opinii). 2. Opanowanie Bardzo istotna jest cierpliwość (ważne jest zarezerwowanie sobie wystarczającej ilości czasu na rozmowę) i trzymanie emocje na wodzy. Unikajmy kłótni o to, „kto ma rację”. Zastąp słowo „racja” określeniem „opinia”, bo opinii, jak wiadomo, jest tyle, ilu ludzi na świecie i każdy ma pełne prawo do posiadania własnej. 3. Sprecyzowany cel komunikacji Osiągnięcie celu jest możliwe jedynie wówczas, gdy zdajemy sobie z niego sprawę. Przed rozpoczęciem rozmowy warto więc zastanowić się, co planujemy przez nią osiągnąć (może to być jedynie wysłuchanie nas przez drugą osobę, ale również podpowiedź, rada, podjęcie decyzji). Po określeniu celu konwersacji warto wyartykułować go naszemu rozmówcy. 4. Odpowiedzialność za własny komunikat Jeśli chcemy być odbierani jako osoby wiarygodne i godne zaufania, musimy brać odpowiedzialność za własne słowa. Nie wahajmy się zaznaczyć, że nie jesteśmy czegoś pewni. Jeśli widzimy, że nasz rozmówca wydaje się być zakłopotany, nie przerzucajmy na niego odpowiedzialności („Dlaczego nie rozumiesz tego, co mówię?”), a postarajmy się sprecyzować lub wyjaśnić prezentowany przez siebie punkt widzenia. Przyznawajmy się do błędów i na bieżąco korygujmy zakłócony przez nie komunikat. 5. Jasne i precyzyjne komunikaty Język, którym się posługujemy, powinien być prosty i jednoznaczny, a także dopasowany do rozmówcy. Unikajmy skrótów i żargonów (jeśli nie mamy pewności, że partner interakcji je zrozumie), a także zbyt długich i rozbudowanych zdań. Warto powtarzać najważniejsze informacje, używając w tym celu innych słów. Mówmy o faktach i konkretnych wydarzeniach (np. „Spóźnił się pan z tym zleceniem aż o 5 dni”, zamiast: „Jest pan niesolidny i nieodpowiedzialny, nie dotrzymuje pan terminów”). 6. Konstruktywna informacja zwrotna Informacje zwrotne pomagają nam dowiedzieć się, czy zostaliśmy trafnie zrozumiani, a także jak druga osoba odbiera nasze zachowanie. Pozwalają również na bieżąco konfrontować cel wypowiedzi z osiągniętymi rezultatami i dokonywać ewentualnych korekt. Konstruktywna informacja zwrotna dotyczy jej nadawcy (np. „Przykro mi, że tak się zachowałeś”, „Jestem zawiedziony, że spóźniłeś się na to spotkanie”, zamiast: „Ty zawsze tak się zachowujesz”, „Znowu się spóźniłeś”). 7. Komunikacja niewerbalna Komunikacja niewerbalna może nam przekazać więcej informacji, niż same słowa rozmówcy. Zwracajmy uwagę na to, czy zachowanie partnera interakcji wydaje się być zgodne z tym, co mówi. Starajmy się wykorzystywać mowę ciała do wywierania pozytywnego wrażenia: siedźmy lub stójmy wyprostowani, uśmiechajmy się, akcentujmy najważniejsze informacje za pomocą tonu głosu, dobierajmy optymalną szybkość oraz głośność mówienia. Umiejętność dobrego komunikowania się z innymi jest bardzo ważna z perspektywy naszego rozwoju osobistego - pomaga nam na drodze do budowania pozytywnych kontaktów z innymi, unikania konfliktów, a także zwiększania skuteczności stosowanej przez siebie perswazji. Powyższe zasady mogą przynieść poprawę jakości wszystkich wymienionych aspektów. Jednym z mitów dotyczących komunikacji interpersonalnej jest przekonanie, że to my decydujemy, kiedy ona zachodzi. Tymczasem, czy tego chcemy, czy nie - przez cały czas wysyłamy otoczeniu różnego rodzaju sygnały. Mogą to być chociażby gesty, wyrazy mimiczne lub… milczenie. Nie zakładajmy też, że puszczona w obieg informacja z pewnością zostanie właściwie zrozumiana. To my odpowiadamy za to, czy nasze intencje są jasne dla odbiorcy. Przerzucanie na niego odpowiedzialności za to, co usłyszał, nie ma większego sensu. Nawet najdłuższy monolog czy wykład nie trafia w próżnię - brak werbalnej reakcji nie oznacza, że nie jest on interakcją. Zawsze warto zwrócić uwagę na kontekst sytuacji, w której się porozumiewamy. Nawet najciekawsza wypowiedź może przegrać pojedynek o uwagę słuchacza z takimi kwestiami jak upał, głód... Bądźmy więc uważni i otwarci na partnerów komunikacji - w ten sposób zwiększymy swoje szanse na to, że odwdzięczą się nam tym samym. Jeśli mamy ochotę rozwinąć swoje umiejętności interpersonalne, warto rozważyć udział w stosownych szkoleniach psychologicznych. Usunięcie barier komunikacyjnych z pewnością pozytywnie wpłynie na nasze życie oraz relacje z innymi ludźmi. Źródła Dobek-Ostrowska B. (1999) Podstawy komunikowania społecznego Kozyra B. (2008) Komunikacja bez barier JAK SIĘ UCZYĆ W DOMU ?- wskazówki dla uczniów Wymyśl i zapisz sobie plan dnia: -ustal godzinę o której wstajesz -zaznacz czas podczas którego zajmujesz się lekcjami -oddziel czas, który przeznaczasz na rozrywkę (filmy, gry itd.) Rozplanuj sobie zadania, które otrzymałeś od nauczycieli: -zacznij od tych, które mają podane termin do kiedy muszą być zrobione -dokładnie przemyśl ile czasu potrzebujesz na zadania (lepiej założyć, że potrzebujesz więcej czasu, niż za mało) -jeśli masz czas na wykonanie zadania np. do czwartku, zaplanuj, że zrobisz je do wtorku czy środy - nie zostawiaj na ostatni moment, po co się stresować :) -nie planuj zbyt wielu zadań, lepiej odnosić małe sukcesy realizując dzienny plan, niż nie zrealizować założeń czy zarwać nockę Zrób sobie planner - nie licz na to, że wszystkie terminy zmieścisz w głowie :) Możesz do tego wykorzystać dużą kartkę papieru, tablicę korkową lub aplikacje (np. google kalendarz). Zaplanuj gdzie będziesz się uczył! Wybierz sobie miejsce, np. biurko, stół itd. Ważne, abyś w tym miejscu mógł skupić się na lekcjach. Jeśli możesz to nie wybieraj miejsca, w którym ktoś w tym samym czasie ogląda telewizję. Wybierając miejsce pamiętaj też o swoim zdrowiu, na kanapie może być wygodnie przez pół godziny, potem Twój kręgosłup już nie będzie zadowolony. Nie odrywaj się od pracy. Jeśli zaplanowałeś sobie czas na wykonywanie zadań staraj się go wykorzystać w całości. Przed nauką przygotuj sobie coś do picia czy do jedzenia. Wyłącz lub wycisz telefon, tak aby nie rozpraszały Cię kolejne wiadomości od kolegów. Jeśli musisz się do kogoś odezwać, bo nie jesteś pewny jak wykonać zadania, zostaw to sobie na koniec i dopiero wtedy weź telefon. Trudno Ci się skupić? Nie umiesz pracować kilka godzin w domu bez odrywania się od pracy? Wypróbuj aplikacje, które mogą Ci pomóc. W takim przypadku telefon miej przy sobie, ale wycisz powiadomienia z facebooka czy z konwersacji. Fake news czyli jak weryfikować prawdę w Sieci Drodzy uczniowie. Wiem, że ze względu na obecną trudną sytuację, pracujecie obecnie z komputerami, telefonami . Mam nadzieję, że nie staliście się ofiarami internetowego hejtu. Jeżeli jednak spotkała Was jakaś nieprzyjemna sytuacja w sieci, bardzo proszę o kontakt. Fake news - z ang. fałszywe informacje. Jest to celowe wprowadzanie w błąd mające na celu dezinformację lub wywołanie sensacji. Jak odróżnić fejka od prawdy? - Sprawdź autora Kim jest osoba podpisująca się pod podejrzanym tekstem? W przypadku tekstów naukowych, zwłaszcza medycznych, sprawdź jakie wykształcenie ma autor, jakie stopnie naukowe i doświadczenie w swojej dziedzinie, jakie publikacje na koncie, gdzie pracuje. Sprawdź również skład redakcyjny serwisu, na którym został opublikowany tekst. - Zweryfikuj źródła Tekst posiada zaskakujące dla ciebie tezy czy informacje? Spróbuj je odnaleźć i potwierdzić w innych rzetelnych serwisach z ugruntowaną opinią. - Sprawdź pochodzenie zdjęć Wiele fejków zawiera zdjęcia pochodzące z innego źródła, ale idealnie pasujące do treści sensacyjnego tekstu. Spróbuj odnaleźć w przeglądarce, czy dane zdjęcie nie zostało po prostu skądś skopiowane. - Sprawdź czy chwytliwy tytuł to nie tzw. clickbait Treść tekstu nie zgadza się z tytułem lub tytuł wprowadza w błąd? Niestety jest to dosyć częsta praktyka w przypadku serwisów nastawionych na sensację. - Sprawdź datę publikacji artykułu. Zdarza się, że serwisy odgrzewają kotleta publikując starszy tekst ponownie. - Sprawdź do kogo należy strona lub serwis. Jest to szczególnie istotna kwestia w przypadku tematyki politycznej. Pamiętaj: - nie rozsyłaj przez komunikatory memów ani tekstów z ogólnikami typu Amerykańscy naukowcy odkryli... - w przypadku wątpliwości, zawsze proś autora o *źródło* przytaczanych informacji - unikaj serwisów mających złą renomę i opinię plotkarskich Filmiki poglądowe: Zachęcam do zapoznania się z prezentacją Przytul hejtera(Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę ), Zasady efektywnej nauki Style uczenia się Od dawna wiadomo, że nie istnieje jedna skuteczna metoda nauczania dla wszystkich. Metodycy i dydaktycy potwierdzają, że jedni uczniowie najlepiej przetwarzają informacje słysząc wyjaśnienia nauczyciela, inni preferują czytanie z tablicy, a pozostali uczą się poprzez samodzielne ćwiczenia praktyczne. Z czego to wynika? Wiele lat temu badacze odkryli, iż istnieją trzy podstawowe style uczenia się: słuchowe, kinestetyczne, wzrokowe (wizualne). Niektórzy naukowcy wyróżniają jeszcze dotykowców (inaczej czuciowców), ale najczęściej są oni, wraz z kinestetykami, traktowani się jako jeden styl. Słuchowcy zdecydowanie wolą usłyszeć nowe informacje niż przeczytać o nich. Uczą się recytując na głos. Część z nich lubi spokojne dźwięki muzyki, które pomagają wiedzy wchodzić do głowy. Innych z kolei rozpraszają odgłosy, dlatego potrzebują raczej spokojnego miejsca i ciszy. Kinestetycy uczą się przez działanie i dotyk. Mogą mieć problemy, kiedy są zmuszeni do siedzenia podczas rozwiązywania zadań. Dużo szybciej i skuteczniej przyswajają wiadomości, lepiej rozumieją informacje, gdy mają możliwość zapisania ich. Dla nich praktyczne działanie jest podstawą. Wzrokowcy przetwarzają nowe informacje czytając, patrząc na grafikę lub oglądając pokaz. Dzieci preferujące ten styl nauki łatwo zapamiętują informacje przedstawione w tabeli lub na wykresie, ale zaczynają się niecierpliwić słuchając słownych wyjaśnień nauczyciela. Wzrokowcy Charakterystyka Jak się uczyć? - lubią patrzeć, przyglądać się, oglądać różne rzeczy - lubią posługiwać się tabelami, wykresami, schematami - uczą się przez wizualizację - lubią pisać, notować, rysować, robić listy rozwiązań - prowadzą przejrzyste notatki - lubią kolorowe otoczenie, rekwizyty - dobrze zapamiętują kolory, wygląd i szczegóły otoczenia - pamiętają twarze, zapominają imiona - zapamiętują informacje w postaci obrazów - mają pamięć fotograficzną - potrzebują wielu przykładów na tablicy - mają dobre wyczucie kolorów - interesują się sztuką wizualną - czytają szybko, poprawnie; mówią szybko i rytmicznie - są dobrzy z ortografii - ćwiczenia ze słuchu i dyskusje nie są ich najmocniejszą stroną - koncentrację zburzy im nieporządek, ruch - lubią słowa: o ile dobrze widzę, przyjrzyjmy się temu bliżej, widzę co masz na myśli, oko w oko, mam wrażenie, stracić z oczu, mgliste pojęcie, jasny, świetlisty, rzucić światło, ten pomysł wygląda dobrze! - zadbaj o porządek w miejscu, w którym się uczysz (trzeba usunąć elementy, które mogą utrudnić skupienie wzroku) - jak tylko możesz korzystaj z plansz, rysunków, map, szkiców ... - korzystaj ze słowników - rzeczy, których musisz się nauczyć umieść w zasięgu wzroku np. na kolorowych kartkach (daty, słówka, wzory matematyczne...) - pisząc słowa, możesz obok nich umieścić ich obrazek lub symbol - zapisuj to co wydaje ci się ważne - podczas uczenia się używaj różnych kolorów (długopisy, zakreślacze, karteczki ...) i rozmaitych kształtów, bo to ułatwia zapamiętywanie - dbaj o czytelność i przejrzystość zeszytów - podkreślaj lub zaznaczaj na kolorowo to, co w tekście jest ważne. Słuchowcy Charakterystyka Jak się uczyć? - najlepiej przyswajają ustne relacje - lubią słuchać i mówić; są dobrymi mówcami - piszą jak słyszą, czytają powoli, uczą się na głos - nie lubią prac pisemnych i czytania - piszą z błędami - z łatwością naśladują akcent i tonację - mówią melodyjnie i harmonijnie - lubią dyskusję - szybko zapamiętują to co usłyszą - prowadzą niestaranne notatki - mają tendencję do rozmów podczas lekcji - ich koncentrację zaburza hałas - powtarzaj treść lekcji na głos, opowiedz ją komuś - powtarzając materiał podyskutuj o tym z kolegą, koleżanką lub inną osobą - zadbaj o ciszę w trakcie uczenia się (tak, aby nie było głośnych i natarczywych dźwięków, np. krzyków, rozmów, włączonego telewizora ...) - ucząc się możesz słuchać spokojnej muzyki w tle - ucząc się czytaj tekst zmieniając ton głosu - korzystaj z nagrań lektur, tekstów lub CD dołączonych do podręczników - układaj rymowanki, piosenki, wierszyki, które pozwolą ci zapamiętać materiał - jeśli podczas nauki korzystasz z komutera, czytaj na głos tekst, który pojawia się na ekranie Kinestetycy Charakterystyka Jak się uczyć? - uczą się przez ruch i dotyk - mają trudności z dłuższym skupieniem się na słuchaniu lub czytaniu - często piszą chaotycznie, wielokrotnie zapisują to samo słowo, by zapamiętać - nie lubią czytać, wolą opisy akcji - uczą się wykonując coś - mówią wolno, czasem z trudem - często mają dysleksję - aby się skoncentrować muszą się poruszać - nie przejmują się popełnionymi błędami - lubią przewodzić grupie - uczą się przez praktykę - dużo gestykulują - nie potrafią długo pozostać bez ruchu - cechuje ich słomiany zapał - najpierw zrobią, potem pomyślą - planowanie sprawia im kłopot - lubią słowa: o ile dobrze czuję, czuję w kościach, połóżyć na tym łapę, jednym gestem, kiwnąć palcem, ręka w rękę, mieć pod ręką, świeża myśl, czuję to! to ma dobry smaczek! - podczas nauki spaceruj po pokoju; znajdź pozycję, w której jest ci wygodnie - wymyśl i odegraj scenkę związaną z tym, czego się uczysz - konstruuj modele, lep z plasteliny, wycinaj, maluj farbami, palcami - notuj informacje, słowa na kartce, kilka razy, aby łatwiej je zapamiętać - powtarzaj materiał podczas spacerów z kimś, kto będzie Cię słuchał - czytając książki na głos przesuwaj palcem w celu śledzenia słów na stronie - pamiętaj, że twoja nadmierna ruchliwość może przeszkadzać innym, więc w czasie nauki rysuj leniwe ósemki, przygryzaj ołówek, ściskaj w dłoni małą piłeczkę - na wycieczkach rozglądaj się uważnie, dotykaj wszystkiego co można - rysuj mapy myśli na dużych arkuszach - kiedy powtarzasz słówka spróbuj skojarzyć je z jakimś ruchem - słuchaj łagodnej, relaksacyjnej muzyki - rób krótkie przerwy w nauce, wykonuj proste ćwiczenia ruchowe. Dotykowcy (czuciowcy) Charakterystyka Jak się uczyć? - uczą się przez dotyk, odbieranie wrażeń na powierzchni swej skóry - używają rąk i palców, które łączą z dotykiem i emocjami - zwracają uwagę na komunikację pozawerbalną np. na gesty, mimikę twarzy, tembr głosu - są wrażliwi na doznania fizyczne - utrzymują kontakt wzrokowy z rozmówcą - często zachowują się ekspresyjnie; gestykulują, tupią - lubią ruch i emocje - koncentrują się na zadaniach umysłowych - używają słów: cieszyć się, bać się, zimno, świeży, twardy, miękki, pachnący, cierpieć oraz następujących zwrotów: mam wrażenie , czujesz to?, czuję co masz na myśli - mają problem z odcięciem się od cudzych uczuć, co nie pozwala im się skoncentrować. - ucz się przez wykonywanie czynności - podczas nauki bazgraj, rysuj, szkicuj, trzymaj długopis w dłoni to ułatwi ci myślenie i słuchanie - nauce sprzyja widok na drzewa, rośliny za oknem - ucz się siedząc w wygodnym fotelu lub leżąc na kanapie - w koncentracji pomaga ci muzyka, którą lubisz - podczas czytania rób notatki kolorowymi długopisami, ważne pojęcia zapisuj artystyczną, ozdobną czcionką - twórz mapy umysłowe z wieloma ilustracjami by ułatwić sobie zapamiętanie materiału Kombinacje i preferencje stylów Większość ludzi korzysta z kombinacji stylów, jednak wykazują wyraźną preferencję jednego z nich. Zrozumienie stylu uczenia się jest bardzo ważne, bowiem może zmniejszyć frustrację związaną z odrabianiem prac domowych i ułatwić naukę. Styl uczenia się to nie to samo, co zdolność! Zdolność to to, ile i jak dobrze możemy się uczyć, styl - jak wolimy się uczyć. Poza tym nie ma dobrych i złych stylów uczenia się! Można powiedzieć, że każdy ma swoje plusy i minusy w zależności od sytuacji zadaniowej. Wobec tego ludzie, którzy ze względu na swój styl poznawczy gorzej radzą sobie w jednego typu sytuacjach, lepiej radzą sobie w innych. KWESTIONARIUSZ Mój styl uczenia się Aby określić swój styl uczenia się, odpowiedz teraz na pytania kwestionariusza podanego poniżej. Staraj się odpowiadać na pytania precyzyjnie. Wybieraj te odpowiedzi lub warianty, które wydają Ci się najbardziej naturalne i oczywiste. W przypadku wątpliwości przy wyborze, zadaj sobie pytanie: Które z zachowań najbardziej mi odpowiada i jest najmniej stresujące? Jeśli jednak czujesz, że mimo wszystko możesz wybrać więcej niż jedną odpowiedź, zrób to. Pamiętaj, robisz to po to, aby określić własny styl uczenia się. 1. Gdy spotykasz nieznaną Ci osobę, na co zwracasz uwagę w pierwszej kolejności? a) jak wygląda i jak jest ubrana, b) w jaki sposób i co mówi, jaki ma głos, c) co w stosunku do niej czujesz, d) w jaki sposób się zachowuje i co robi. 2. Co najczęściej zostaje Ci w pamięci po kilku dniach od spotkania nieznanej ci wcześniej osoby? a) jej twarz, b) jej imię/nazwisko, c) to, co czułeś, będąc w jej towarzystwie, nawet jeśli zapomniałeś jej imię/nazwisko lub twarz, d) to, co robiliście razem, nawet jeśli zapomniałeś jej imię/nazwisko lub twarz. 3. Gdy wchodzisz do nieznanego ci pomieszczenia, na co zwracasz przede wszystkim uwagę? a) na jego wygląd, b) na dźwięki i rozmowy, jakie się w nim toczą, c) na to, jak dobrze emocjonalnie i fizycznie się w nim czujesz, d) na to, co się w nim dzieje i co ty mógłbyś w nim robić. 4. Gdy uczysz się czegoś nowego, w jaki sposób robisz to najchętniej? a) gdy nauczyciel daje ci coś do czytania na papierze lub tablicy, pokazuje ci książki, ilustracje, wykresy, mapy, szkice lub przedmioty, nie każąc ci przy tym niczego mówić, pisać, ani o niczym dyskutować, b) gdy nauczyciel wyjaśnia wszystko, mówiąc lub wygłaszając wykład, pozwala ci przedyskutować temat i zadawać pytania, nie każąc ci przy tym na nic patrzeć, niczego czytać, pisać ani robić, c) gdy nauczyciel pozwala ci zapisywać informacje lub sporządzać rysunki, dotykać przedmiotów, pisać na klawiaturze lub robić coś rękami, d) gdy nauczyciel pozwala ci robić projekty, symulacje, eksperymenty, grać w gry, odgrywać role, odtwarzać rzeczywiste sytuacje z życia, dokonywać odkryć lub też angażować się w inne działania związane z ruchem 5. Gdy uczysz czegoś innych, co zwykle robisz? a) dajesz im coś do oglądania, na przykład jakiś przedmiot, ilustrację lub wykres, udzielając przy tym jedynie krótkiego werbalnego wyjaśnienia lub nie udzielając go wcale, dopuszczając lub nie do krótkiej dyskusji, b) objaśniasz wszystko werbalnie, nie pokazując żadnych materiałów graficznych, c) rysujesz coś, piszesz lub w inny sposób używasz rąk do wyjaśniania, d) demonstrujesz coś, robiąc to lub każesz uczniom robić to wspólnie z tobą. 6. Jaki rodzaj książek czytasz najchętniej? a) książki, które zawierają opisy pomagające ci zobaczyć to, co się dzieje, b) książki zawierające informacje faktograficzne, historyczne lub dużo dialogów, c) książki o uczuciach i emocjach bohaterów, poradniki, książki o emocjach i związkach międzyludzkich lub książki na temat tego, jak poprawić stan twojego ciała i umysłu, d) krótkie książki z wartką akcją lub książki, które pomagają ci doskonalić umiejętności w sporcie, hobby czy też rozwijać jakiś talent. 7. Którą z poniższych czynności wykonujesz najchętniej w czasie wolnym? a) czytasz książkę lub przeglądasz czasopismo, b) słuchasz książki nagranej na kasetę, rozmowy w radiu, słuchasz muzyki lub sam muzykujesz, c) piszesz, rysujesz, piszesz na maszynie/komputerze lub robisz coś rękami, d) uprawiasz sport, budujesz coś lub grasz w grę wymagającą ruchu. 8. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej charakteryzuje sposób, w jaki czytasz lub uczysz się? a) potrafisz się uczyć, gdy słychać muzykę, inne dźwięki lub rozmowę, ponieważ umiesz się od nich odseparować, b) nie potrafisz się uczyć, gdy w twoim pobliżu słychać muzykę, inne dźwięki lub rozmowę, ponieważ nie umiesz się od nich odseparować, c) musisz czuć się wygodnie, rozluźniony; potrafisz pracować zarówno przy muzyce, jak i w ciszy, jednak dekoncentrują cię negatywne uczucia innych, d) Musisz czuć się wygodnie, rozluźniony; potrafisz pracować zarówno przy muzyce, jak i w ciszy, jednak dekoncentruje cię działalność i ruchy innych osób znajdujących się w tym samym pomieszczeniu. 9. Gdy z kimś rozmawiasz, gdzie kierujesz wzrok? (aby odpowiedzieć na to pytanie, możesz poprosić kogoś, by cię obserwował w trakcie rozmowy). a) patrzysz na twarz rozmówcy, chcesz także, by ta osoba patrzyła na twoją twarz, gdy do niej mówisz, b) spoglądasz jedynie krótko na rozmówcę, po czym twój wzrok wędruje na prawo i lewo, c) spoglądasz jedynie krótko na rozmówcę, by zobaczyć jego wyraz twarzy, po czym spoglądasz w dół lub w bok, d) rzadko spoglądasz na rozmówcę, patrzysz głównie w dół lub w bok, jeśli jednak pojawi się jakiś ruch lub działanie, natychmiast spoglądasz w tamtym kierunku. 10. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej do Ciebie pasuje? a) zwracasz uwagę na kolory, kształty, wzory i desenie w miejscach, w których się znajdziesz; masz dobre oko do barw i kształtów, b) nie znosisz ciszy i jeśli tam, gdzie akurat jesteś, jest za cicho, nucisz coś, podśpiewujesz lub głośno mówisz; włączasz radio, telewizor, magnetofon lub odtwarzacz CD, by w twoim otoczeniu były bodźce słuchowe, c) jesteś wrażliwy na uczucia innych ludzi, twoje własne uczucia łatwo ulegają zranieniu; nie potrafisz się skoncentrować, gdy inni cię nie lubią, czujesz potrzebę bycia kochanym i akceptowanym, by pracować, d) trudno ci wysiedzieć nieruchomo w jednym miejscu, potrzebujesz dużo ruchu, a jeśli już musisz siedzieć garbisz się, wiercisz, stukasz w podłogę butami lub często niespokojnie poruszasz nogami. 11. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej do Ciebie pasuje? a) zwracasz uwagę na nieodpowiednie dopasowanie części garderoby danej osoby lub na to, że jej włosy są w nieładzie i często chcesz to naprawić, b) niepokoi cię, gdy ktoś nie potrafi dobrze się wysławiać, jesteś wrażliwy na odgłos kapiącego kranu lub odgłosy wydawane przez urządzenia gospodarstwa domowego, c) płaczesz podczas wzruszających scen w kinie lub czytając wzruszającą książkę, d) niepokoisz się i czujesz się nieprzyjemnie, gdy jesteś zmuszony siedzieć nieruchomo; nie potrafisz przebywać zbyt długo w jednym miejscu. 12. Co wywołuje u Ciebie największy niepokój? a) miejsce, w którym panuje bałagan i nieład, b) miejsce, w którym jest za cicho, c) miejsce, w którym nie czujesz się dobrze fizycznie lub emocjonalnie, d) miejsce, w którym nie wolno niczego robić lub jest za mało przestrzeni na ruch. 13. Czego najbardziej nie lubisz, podczas gdy ktoś cię uczy? a) słuchania wykładu, na którym nie wykorzystuje się żadnych pomocy wizualnych, b) czytania po cichu, bez żadnych werbalnych wyjaśnień czy dyskusji, c) niemożności rysowania, gryzmolenia czegoś na kartce papieru, dotykania wszystkiego rękami lub sporządzania notatek, nawet jeśli nie będziesz już nigdy więcej z nich korzystał, d) patrzenia i słuchania w bezruchu. 14. Wróć pamięcią do jakiegoś szczęśliwego momentu ze swojego życia. Przez chwilę spróbuj przypomnieć sobie jak najwięcej szczegółów związanych z tym wydarzeniem. Jakie wspomnienia utkwiły ci w pamięci? a) to, co widziałeś, na przykład wygląd ludzi, miejsc czy przedmiotów, b) to, co słyszałeś, na przykład dialogi i rozmowy, to, co powiedziałeś, oraz dźwięki wokół ciebie, c) wrażenia dotykowe na skórze i ciele, a także to, jak czułeś się fizycznie i emocjonalnie, d) to, co robiłeś, ruchy twojego ciała, twoje dokonania. 15. Przypomnij sobie któryś ze swoich urlopów lub wycieczek. Przez chwilę spróbuj przypomnieć sobie jak najwięcej szczegółów związanych z tym doświadczeniem. Jakie wspomnienia utkwiły ci w pamięci? a) to, co widziałeś, na przykład wygląd ludzi, miejsc czy przedmiotów, b) to, co słyszałeś, na przykład dialogi i rozmowy, to, co powiedziałeś, oraz dźwięki wokół ciebie, c) wrażenia dotykowe na skórze i ciele, a także to, jak czułeś się fizycznie i emocjonalnie, d) to, co robiłeś, ruchy twojego ciała, twoje dokonania. 16. Wyobraź sobie, że musisz przez cały czas przebywać w jednym z niżej opisanych miejsc, w którym możesz wykonywać różnego rodzaju czynności. W którym z nich czułbyś się najlepiej? a) miejsce, w którym możesz czytać; oglądać obrazy, dzieła sztuki, mapy, wykresy i fotografie; rozwiązywać zagadki wizualne, takie jak odnajdowanie drogi w labiryncie lub wyszukiwanie brakującego elementu obrazu; grać w gry słowne takie jak scrabble czy zajmować się dekorowaniem wnętrz lub przymierzać ubrania, b) miejsce, w którym możesz słuchać nagranych na kasety opowiadań, muzyki, radiowych lub telewizyjnych talk show i wiadomości; grać na instrumencie lub śpiewać; bawić się głośno w gry słowne, rozprawiać o czymś, udawać didżeja; czytać na głos lub wygłaszać przemówienia, fragmenty ról ze sztuk teatralnych i filmów, czytać na głos poezję lub opowiadania, c) miejsce, w którym możesz rysować, malować, rzeźbić lub zajmować się rzemiosłem; tworzyć coś na piśmie lub pisać na komputerze; wykonywać czynności przy użyciu rąk, takie jak gra na instrumencie, gra w gry planszowe, takie jak szachy czy warcaby, lub budowanie modeli, d) miejsce, w którym możesz uprawiać sport, grać w piłkę lub gry ruchowe, które angażują twoje ciało; odgrywać rolę w sztuce teatralnej lub przedstawieniu; robić projekty, podczas których możesz wstać i poruszać się; robić eksperymenty, badać i odkrywać nowe rzeczy, budować coś lub składać ze sobą mechaniczne elementy; brać udział w zbiorowym współzawodnictwie. 17. Gdybyś miał zapamiętać nowe słowo, zrobiłbyś to najlepiej: a) widząc je, b) słysząc je, c) zapisując je, d) odtwarzając to słowo w umyśle lub fizycznie. A teraz: Oblicz wyniki testu w następujący sposób (jeśli na jakieś pytanie dałeś więcej niż jedną odpowiedź, w podsumowaniu uwzględnij wszystkie odpowiedzi). Podsumuj wszystkie odpowiedzi a Podsumuj wszystkie odpowiedzi b Podsumuj wszystkie odpowiedzi c Podsumuj wszystkie odpowiedzi d Interpretacja: Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi a, jesteś wzrokowcem. Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi b, jesteś słuchowcem. Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi c, jesteś dotykowcem (czuciowcem). Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi d, jesteś kinestetykiem. Zapamiętaj także, który ze stylów uczenia się zajmuje u Ciebie drugie, trzecie i ostatnie miejsce. Uwaga: Niektórzy ludzie wykształcili u siebie kilka lub nawet wszystkie cztery style uczenia się, bywa też, iż dwa, trzy lub cztery style uczenia się są ze sobą wzajemnie powiązane. Mój preferowany styl uczenia się: ......................................................
Na co zwracasz największą uwagę przy wyborze ..? Taka rozmowa będzie dla Ciebie bardzo owocna, gdyż lepiej poznasz klienta a on odczuje zainteresowanie swoją osobą, ludzie uwielbiają mówić o sobie…zadaj odpowiednie pytanie a poznasz sekret kiedy zastąpią zakupy kosmetyków w aptece/markecie/u konsultanta konkurencji
Zwracanie uwagi dorosłym ludziom to temat wzbudzający pewne kontrowersje. Pojawia się zwykle przy okazji dyskusji na temat zachowania ludzi w miejscach publicznych, np. w komunikacji miejskiej. Zawsze trafia się rozmówca, który twierdzi, że on by zwrócił lub że już zwrócił uwagę innemu pasażerowi, że zachowuje się niekulturalnie. Dziś zatem o zwracaniu uwagi w świetle zasad savoir-vivre. Jedną z ważnych zasad, jakimi warto się w życiu kierować, jest wyrozumiałość. Chodzi o to, by być wyrozumiałym dla innych ludzi, jeśli zrobią coś nieumyślnie, a my o tym wiemy. Kierując się tą zasadą nie zwracamy uwagi innym osobom na popełnione przez nich wpadki czy gafy. Nie komentujemy, nie pouczamy. Takie pouczanie jest zachowaniem niegrzecznym, ponadto może wzbudzić w rozmówcy poczucie winy i wstyd, a to na pewno nie poprawi atmosfery. Nie oznacza to jednak, że absolutnie nigdy nie należy zwracać nikomu uwagi. Czasem jest to jak najbardziej wskazane i potrzebne. Przedstawię zatem kilka sytuacji, w których zdecydowanie powinniśmy reagować. Obrażanie innych Jeśli w naszej obecności ktoś kogoś obraża i zachowuje się wulgarnie, nie udawajmy, że tego nie widzimy. Osoba obrażana może nie być na tyle asertywna, a ponadto obrażanie słowne może przerodzić się w fizyczną przemoc. Nie wahajmy się wówczas zareagować. Wyrozumiali bądźmy dla wpadek popełnianych nieumyślnie, ale nie dla chamskiego zachowania wobec drugiego człowieka. Nie wyobrażam sobie sytuacji, kiedy jestem świadkiem sceny, kiedy ktoś kogoś lży czy obraża, a ja się temu przypatruję. Gdy czyjeś zachowanie jest uciążliwe dla innych To bardzo pojemna kategoria zdarzeń, ale jest ich jednak sporo. Przemilczamy drobne wpadki, ale jak tu milczeć, kiedy na przykład ktoś zaczyna palić przy nas w miejscu z zakazem palenia, albo rozpoczyna konwersację telefoniczną podczas kinowego seansu. Możliwe, że wpadka jest nieumyślna, czyli nie powinniśmy nic mówić, ale z drugiej strony czyjeś zachowanie wywiera wpływ na samopoczucie, a nawet zdrowie innych osób (jak w przypadku palenia papierosów w miejscu z zakazem). Wtedy należy uprzejmie (mimo wszystko) przypomnieć, że tu nie wolno palić, a w kinie poprosić o ciszę. Bez pouczania “ale pan jest niewychowany, że rozmawia pan w kinie”. Jeśli to nie odnosi skutku, należy zwrócić się do obsługi, która ma wówczas prawo do wyproszenia tej osoby. Zawsze w miarę możliwości lepiej przypomnieć o istnieniu jakiejś zasady (np. że tu jest zakaz palenia) niż używać argumentów ad personam (“ale pan chamski”). Gdy sprawa dotyczy kogoś, kogo znamy Czasem zdarza się, że wykroczeń przeciw dobrym manierom dopuszcza się ktoś, kogo znamy: kolega, współpracownik czy przyjaciółka. Czy należy wtedy zwracać uwagę? Jeśli to są drobnostki (np. życzenie smacznego w trakcie jedzenia czy brak “dziękuję”), całkowicie przemilczamy sprawę, bo to są faux-pas popełniane nieumyślnie i przede wszystkim nie wpływają na niczyje życie. Ale czasem bywa sytuacja trudna, a poświęcę jej troszkę uwagi, bo niestety występuje bardzo często. Co zrobić, kiedy na przykład koleżanka czy współpracownica nie dba o higienę osobistą i przebywanie w jej pobliżu jest delikatnie mówiąc przykrym doświadczeniem? Czy to w ogóle da się jakoś sensownie rozwiązać bez zranienia tej osoby? To chyba najtrudniejsza sytuacja. Bo zwracając uwagę temu komuś, naruszamy pewne tabu i osobistą przestrzeń. Czasem współpracownicy próbują działać stosując aluzje, kupując w prezencie dezodoranty czy mydła, rzucając w przestrzeń “ale śmierdzi”. Niestety – to najczęściej nie działa. Co więc robić? Nie ma idealnego wyjścia z tej sytuacji. Nic nie robić oznacza godzić się z naprawdę dużym dyskomfortem przez kilka godzin dziennie. Zwracać przy wszystkich uwagę – koszmar dla tej osoby, kompromitacja i wstyd. A też nie o to nam chodzi, by kogoś pogrążyć. Najlepiej (tak myślę), żeby jedna osoba – najlepiej taka, która ma najbardziej pozytywne relacje z delikwentem – porozmawiała z nim w cztery oczy. Niestety możliwe, że koleżanka lub kolega się obrazi i poczuje dotknięty. Niemniej, spróbujmy zakomunikować to możliwie delikatnie. Można złagodzić nieco przytaczając jakąś anegdotę na swój temat. Zwracanie uwagi komukolwiek zawsze powinno być jednak ostatecznością. Nie róbmy tego bez potrzeby, a przede wszystkim – w mało znaczących, drobnych sprawach. Wyrozumiałość przede wszystkim :)
Zaczynasz zwracać uwagę na emocje, co w Tobie wywołują pewne zachowania i jak zaczynasz się zachowywać. Zwracasz uwagę na to jakie tworzysz opinie na dane tematy i stopniowo przechodzisz na czytanie innych ludzi. Zwracasz uwagę np na sytuacje kiedy myślisz że ktoś Ciebie ściemnia, albo kiedy komuś wierzysz w 100 %. itd. Krok 2.
Witam wszystkich uczniów naszej szkoły. Pragnę Wam dzisiaj przedstawić sposoby uczenia się i zapamiętywania materiału z lekcji. Aby tego się dowiedzieć musicie poznać kilka stylów uczenia się. Style uczenia się Ludzie uczą się w różny sposób. Odbierają informacje ze świata zewnętrznego korzystając ze wszystkich zmysłów (wzrok, słuch, dotyk, węch, smak). Gdy nasz mózg wystawiony jest na działanie bodźców, między komórkami nerwowymi powstają nowe połączenia. Zdolność ta zwana jest plastycznością mózgu. Im więcej bodźców do nas dociera, tym więcej tworzy się połączeńi wzorców uczenia się. I tak na przykład, jeśli w miarę upływu czasu polegamy bardziej na naszym wzroku to ta część mózgu, która interpretuje bodźce wizualne, jest bardziej rozwinięta niż szlaki między mózgiem a innymi zmysłami. W rezultacie coraz bardziej ufamy naszym oczom. Stąd, kiedy określone wzorce uczenia się stają się bardziej płynne, sprawnei zautomatyzowane, szybciej się uczymy, rozwijając własny, najlepszy dla nas styl uczenia się. Z upływem czasu u wielu osób jeden ze zmysłów wykształca się bardziej niż pozostałe, wpływając tym samym na sposób uczenia się nowych treści. Na styl uczenia się mają wpływ również czynniki genetyczne i wychowanie. Gdy czegoś się uczymy, musimy koncentrować się nad przyswajaniem nowych informacji, procedur, umiejętności. Jeśli chcemy, aby nasze uczenie się było szybkie i nie sprawiało nam trudności, abyśmy mogli uczyć się szybko i efektywnie, powinniśmy otrzymywać nowe informacje zgodnie z najbardziej nam odpowiadającym stylem uczenia się. Powoduje to, że właśnie dzięki temu jednemu zmysłowi odbierane bodźce są lepiej przez nas przyswajane i zapamiętywane. Mając wiedzę na ten temat sami świadomie możemy organizować sobie środowisko uczenia się, tak aby było dla nas najbardziej przyjazne. Styl uczenia się nie wpływa tylko na naukę szkolną, ale zdobywanie wiedzyi doświadczenia we wszystkich dziedzinach życia, w każdej sytuacji. Niektórzy lubią słuchać i mówić, inni wolą analizować informacje albo obserwować dane zjawiska. Istnieją cztery główne style uczenia się: wzrokowy, słuchowy, dotykowy (czuciowy) i kinestetyczny. Większość z nas stosuje najczęściej styl mieszany tzn. wykorzystuje do nauki pracę kilku zmysłów. Trzeba pamiętać, że każdy styl może być skutecznyw nauce, nie ma podziału na lepszy i gorszy. TEST NA STYLE UCZENIA SIĘ Aby określić swój styl uczenia się, odpowiedz teraz na pytania testu przedstawione poniżej. Staraj się odpowiadać na pytania precyzyjnie. Wybieraj te odpowiedzi lub warianty, które wydają Ci się najbardziej naturalnei oczywiste. W przypadku wątpliwości przy wyborze, zadaj sobie pytanie: „Które z zachowań najbardziej mi odpowiada i jest najmniej stresujące?”. Jeśli jednak czujesz, że mimo wszystko możesz wybrać więcej niż jedną odpowiedź, zrób to. Pamiętaj, robisz to po to, aby określić własny styl uczenia się. Test na style uczenia się Może się zdarzyć, że na jedno pytanie udzielisz kilku odpowiedzi 1. Gdy spotykasz nieznaną ci osobę, na co zwracasz uwagę w pierwszej kolejności? a) co w stosunku do niej czujesz, b) jak wygląda i jak jest ubrana, c) w jaki sposób i co mówi, jaki ma głos, d) w jaki sposób się zachowuje i co robi. 2. Co najczęściej zostaje ci w pamięci po kilku dniach od spotkania nieznanej ci wcześniej osoby? a) to, co robiliście razem, nawet jeśli zapomniałeś jej imię/nazwisko lub twarz, b) jej imię/nazwisko, c) to, co czułeś, będąc w jej towarzystwie, nawet jeśli zapomniałeś jej imię/nazwisko lub twarz, d) jej twarz. 3. Gdy wchodzisz do nieznanego ci pomieszczenia, na co zwracasz przede wszystkim uwagę? a) na jego wygląd, b) na to, jak dobrze emocjonalnie i fizycznie się w nim czujesz, c) na to, co się w nim dzieje i co ty mógłbyś w nim robić, d) na dźwięki i rozmowy, jakie się w nim toczą. 4. Gdy uczysz się czegoś nowego, w jaki sposób robisz to najchętniej? a) gdy nauczyciel pozwala ci zapisywać informacje lub sporządzać rysunki, dotykać przedmiotów, pisać na klawiaturze lub robić coś rękami, b) gdy nauczyciel pozwala ci robić projekty, symulacje, eksperymenty, grać w gry, odgrywać role, odtwarzać rzeczywiste sytuacje z życia, dokonywać odkryć lub też angażować sięw inne działania związane z ruchem, c) gdy nauczyciel daje ci coś do czytania na papierze lub tablicy, pokazuje ci książki, ilustracje, wykresy, mapy, szkice lub przedmioty, nie każąc ci przy tym niczego mówić, pisać, ani o niczym dyskutować, d) gdy nauczyciel wyjaśnia wszystko, mówiąc lub wygłaszając wykład, pozwala ci przedyskutować temat i zadawać pytania, nie każąc ci przy tym na nic patrzeć, niczego czytać, pisać ani robić. 5. Gdy uczysz czegoś innych, co zwykle robisz? a) objaśniasz wszystko werbalnie, nie pokazując żadnych materiałów graficznych, b) rysujesz coś, piszesz lub w inny sposób używasz rąk do wyjaśniania, c) demonstrujesz coś, robiąc to lub każesz uczniom robić to wspólnie z tobą, d) dajesz im coś do oglądania, na przykład jakiś przedmiot, ilustrację lub wykres, udzielając przy tym jedynie krótkiego werbalnego wyjaśnienia lub nie udzielając go wcale, dopuszczając lub nie do krótkiej dyskusji. 6. Jaki rodzaj książek czytasz najchętniej? a) książki zawierające informacje faktograficzne, historyczne lub dużo dialogów, b) krótkie książki z wartką akcją lub książki, które pomagają ci doskonalić umiejętnościw sporcie, hobby czy też rozwijać jakiś talent, c) książki o uczuciach i emocjach bohaterów, poradniki, książki o emocjach i związkach międzyludzkich lub książki na temat tego, jak poprawić stan twojego ciała i umysłu, d) książki, które zawierają opisy pomagające ci zobaczyć to, co się dzieje. 7. Którą z poniższych czynności wykonujesz najchętniej w czasie wolnym? a) czytasz książkę lub przeglądasz czasopismo, b) słuchasz książki nagranej na kasetę, rozmowy w radiu, słuchasz muzyki lub sam muzykujesz, c) piszesz, rysujesz, piszesz na maszynie/komputerze lub robisz coś rękami, d) uprawiasz sport, budujesz coś lub grasz w grę wymagającą ruchu. 8. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej charakteryzuje sposób, w jaki czytasz lub uczysz się? a) musisz czuć się wygodnie, rozluźniony; potrafisz pracować zarówno przy muzyce, jaki w ciszy, jednak dekoncentrują cię negatywne uczucia innych, b) musisz czuć się wygodnie, rozluźniony; potrafisz pracować zarówno przy muzyce, jaki w ciszy, jednak dekoncentruje cię działalność i ruchy innych osób znajdujących się w tym samym pomieszczeniu, c) potrafisz się uczyć, gdy słychać muzykę, inne dźwięki lub rozmowę, ponieważ umiesz się od nich odseparować, d) nie potrafisz się uczyć, gdy w twoim pobliżu słychać muzykę, inne dźwięki lub rozmowę, ponieważ nie umiesz się od nich odseparować. 9. Gdy z kimś rozmawiasz, gdzie kierujesz wzrok? (aby odpowiedzieć na to pytanie, możesz poprosić kogoś, by cię obserwował w trakcie rozmowy). a) spoglądasz jedynie krótko na rozmówcę, po czym twój wzrok wędruje na prawo i lewo, b) patrzysz na twarz rozmówcy, chcesz także, by ta osoba patrzyła na twoją twarz, gdy do niej mówisz, c) spoglądasz jedynie krótko na rozmówcę, by zobaczyć jego wyraz twarzy, po czym spoglądasz w dół lub w bok, d) rzadko spoglądasz na rozmówcę, patrzysz głównie w dół lub w bok, jeśli jednak pojawi się jakiś ruch lub działanie, natychmiast spoglądasz w tamtym kierunku. 10. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej do ciebie pasuje? a) trudno ci wysiedzieć nieruchomo w jednym miejscu, potrzebujesz dużo ruchu, a jeśli już musisz siedzieć garbisz się, wiercisz, stukasz w podłogę butami lub często niespokojnie poruszasz nogami, b) zwracasz uwagę na kolory, kształty, wzory i desenie w miejscach, w których się znajdziesz; masz dobre oko do barw i kształtów, c) nie znosisz ciszy i jeśli tam, gdzie akurat jesteś, jest za cicho, nucisz coś, podśpiewujesz lub głośno mówisz; włączasz radio, telewizor, magnetofon lub odtwarzacz CD, by w twoim otoczeniu były bodźce słuchowe, d) jesteś wrażliwy na uczucia innych ludzi, twoje własne uczucia łatwo ulegają zranieniu; nie potrafisz się skoncentrować, gdy inni cię nie lubią, czujesz potrzebę bycia kochanymi akceptowanym, by pracować. 11. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej do ciebie pasuje? a) płaczesz podczas wzruszających scen w kinie lub czytając wzruszającą książkę, b) niepokoi cię, gdy ktoś nie potrafi dobrze się wysławiać, jesteś wrażliwy na odgłos kapiącego kranu lub odgłosy wydawane przez urządzenia gospodarstwa domowego, c) zwracasz uwagę na nieodpowiednie dopasowanie części garderoby danej osoby lub na to, że jej włosy są w nieładzie i często chcesz to naprawić, d) niepokoisz się i czujesz się nieprzyjemnie, gdy jesteś zmuszony siedzieć nieruchomo; nie potrafisz przebywać zbyt długo w jednym miejscu. 12. Co wywołuje u ciebie największy niepokój? a) miejsce, w którym jest za cicho, b) miejsce, w którym nie czujesz się dobrze fizycznie lub emocjonalnie, c) miejsce, w którym nie wolno niczego robić lub jest za mało przestrzeni na ruch, d) miejsce, w którym panuje bałagan i nieład. 13. Czego najbardziej nie lubisz, podczas gdy ktoś cię uczy? a) patrzenia i słuchania w bezruchu, b) niemożności rysowania, gryzmolenia czegoś na kartce papieru, dotykania wszystkiego rękami lub sporządzania notatek, nawet jeśli nie będziesz już nigdy więcej z nich korzystał, c) słuchania wykładu, na którym nie wykorzystuje się żadnych pomocy wizualnych, d) czytania po cichu, bez żadnych werbalnych wyjaśnień czy dyskusji. 14. Wróć pamięcią do jakiegoś szczęśliwego momentu ze swojego życia. Przez chwilę spróbuj przypomnieć sobie jak najwięcej szczegółów związanych z tym wydarzeniem. Jakie wspomnienia utkwiły ci w pamięci? a) to, co słyszałeś, na przykład dialogi i rozmowy, to, co powiedziałeś, oraz dźwięki wokół ciebie, b) to, co widziałeś, na przykład wygląd ludzi, miejsc czy przedmiotów, c) to, co robiłeś, ruchy twojego ciała, twoje dokonania, d) wrażenia dotykowe na skórze i ciele, a także to, jak czułeś się fizycznie i emocjonalnie. 15. Przypomnij sobie któryś ze swoich wakacji lub wycieczek. Przez chwilę spróbuj przypomnieć sobie jak najwięcej szczegółów związanych z tym doświadczeniem. Jakie wspomnienia utkwiły ci w pamięci? a) to, co robiłeś, ruchy twojego ciała, twoje dokonania, b) wrażenia dotykowe na skórze i ciele, a także to, jak czułeś się fizycznie i emocjonalnie, c) to, co słyszałeś, na przykład dialogi i rozmowy, to, co powiedziałeś, oraz dźwięki wokół ciebie, d) to, co widziałeś, na przykład wygląd ludzi, miejsc czy przedmiotów. 16. Wyobraź sobie, że musisz przez cały czas przebywać w jednym z niżej opisanych miejsc, w którym możesz wykonywać różnego rodzaju czynności. W którym z nich czułbyś się najlepiej? a) miejsce, w którym możesz czytać; oglądać obrazy, dzieła sztuki, mapy, wykresyi fotografie; rozwiązywać zagadki wizualne, takie jak odnajdowanie drogi w labiryncie lub wyszukiwanie brakującego elementu obrazu; grać w gry słowne takie jak scrabble; zajmować się dekorowaniem wnętrz lub przymierzać ubrania, b) miejsce, w którym możesz rysować, malować, rzeźbić lub zajmować się rzemiosłem; tworzyć coś na piśmie lub pisać na komputerze; wykonywać czynności przy użyciu rąk, takie jak gra na instrumencie, gra w gry planszowe, takie jak szachy czy warcaby, lub budowanie modeli, c) miejsce, w którym możesz słuchać nagranych na kasety opowiadań, muzyki, radiowych lub telewizyjnych; talk shows i wiadomości; grać na instrumencie lub śpiewać; bawić się głośno w gry słowne, rozprawiać o czymś, udawać dyskdżokeja; czytać na głos lub wygłaszać przemówienia, fragmenty ról ze sztuk teatralnych i filmów, czytać na głos poezję lub opowiadania, d) miejsce, w którym możesz uprawiać sport, grać w piłkę lub gry ruchowe, które angażują twoje ciało; odgrywać rolę w sztuce teatralnej lub przedstawieniu; robić projekty, podczas których możesz wstać i poruszać się; robić eksperymenty, badać i odkrywać nowe rzeczy, budować coś lub składać ze sobą mechaniczne elementy; brać udział w zbiorowym współzawodnictwie. 17. Gdybyś miał zapamiętać nowe słowo, zrobiłbyś to najlepiej: a) widząc je, b) słysząc je, c) zapisując je, d) odtwarzając to słowo w umyśle lub fizycznie. Obliczanie wyników Oblicz wyniki testu w następujący sposób (jeśli na jakieś pytanie dałeś więcej niż jedną odpowiedź, w podsumowaniu uwzględnij wszystkie odpowiedzi): W której kolumnie „masz” najwięcej odpowiedzi – taki jest Twój styl uczenia się! „W” – wzrokowiec, „S” – słuchowiec, „D” – dotykowiec, „K” – kinestetyk. Mój styl uczenia się…………………. Wiesz już, jaki styl uczenia się dominuje u Ciebie. Teraz dowiedz się, co to właściwie oznacza? WZROKOWIEC Jest wrażliwy na elementy wizualne otoczenia – kolory, kształty. Ma potrzebę przebywania w ładnym środowisku. Jest schludny, zwraca uwagę na wygląd zewnętrzny swój i innych ludzi. Łatwo się dekoncentruje, jeśli w jego otoczeniu panuje nieład. Dobrze zapamiętuje twarze. Mówiąc opisuje kształt, wygląd, wielkość rzeczy, inną osobę lub miejsce, w którym się znajduje, lub które widział. Mówi szybko, utrzymując z rozmówcą kontakt wzrokowy. Używa często słów takich jak: widzieć, patrzeć, spójrz, popatrz, wyobrażać, perspektywa, pokaz, obraz, wygląd, obserwować, horyzont, mglisty, kolor. – „widzę teraz jak do tego doszedłeś” – „to wygląda mało przejrzyście” – „wyglądasz na zmęczoną” – „to wygląda bardzo interesująco”. Wzrokowiec najlepiej zapamiętuje to, co zobaczy w postaci materiałów graficznych, tekstów, zdjęć, filmów, programów komputerowych, prezentacji, wykresów. Wszystko, co zostało wydrukowane i narysowane zostaje automatycznie przyswojone, przetworzone i zapamiętane. Nie przeszkadza mu w nauce muzyka, czy odgłosy rozmów, ale wizualna dezorganizacja, nieład i niepasujące do siebie szczegóły wyglądu otoczenia bądź osoby skutecznie wytrącą go z równowagi i nie pozwolą się skoncentrować, dopóki niedoskonałość nie zostanie poprawiona. Uczy się najlepiej, gdy widzi przykłady z realnego życia. Pamiętaj, że: Uczysz się patrząc lub oglądając materiał graficzny. Potrzebne ci są ilustracje. Łatwo uczysz się z książek. Słuchając potrzebujesz kontaktu wzrokowego z mówcą, podobnie jak wtedy, gdy sam mówisz i jesteś słuchany. Opisujesz elementy takie jak kolor, kształt, wielkość oraz wygląd rzeczy. Czyli najlepiej, gdy: – informacje wzrokowe podane są w formie języka: liter, słów i liczb, przedstawione jasno i systematycznie, – wykorzystuj materiał drukowany: książki, gazety, podręczniki, instrukcje przeźrocza z napisami, tablice, wykresy, plakaty, – możesz pracować zarówno przy muzyce jak i w ciszy, ponieważ nie skupiasz uwagi na bodźcach słuchowych, – musisz mieć wokół siebie porządek, – masz plan i pracujesz według niego, – żeby wiedzieć jak coś zrobić, musisz o tym najpierw przeczytać, – musisz mieć kontakt wzrokowy z nauczycielem, – korzystaj z pomocy w formie graficznej: ilustracje i schematy, diagramy i wykresy umożliwiające spojrzenie na całość zagadnienia od razu, – otaczaj się środowiskiem kolorowym, atrakcyjnym wizualnie, inspirującym, – zadbaj o wygodne miejsce do siedzenia, – przy czytaniu dobrze jest, gdy wyobrazisz sobie treść w formie barwnego filmu w głowie, – ważne informacje zaznaczaj kolorem. SŁUCHOWIEC Jest elokwentny. W kontakcie z inną osobą zwraca uwagę na jej imię, nazwisko, dźwięk głosu, sposób mówienia i oczywiście to, co mówi. Przedłużony kontakt wzrokowy jest dla niego rozpraszający. Potrzebuje nieustannych bodźców słuchowych. Jeśli przez dłuższy czas przebywa w ciszy – sam wytwarza dźwięki (nuci, śpiewa, gwiżdże, mówi do siebie). Mówi dużo i rytmicznie. Ma przyjemny głos. Manipuluje tembrem głosu w trakcie mówienia. Zwykle opisuje dźwięki, głosy, muzykę, efekty dźwiękowe, hałas w otoczeniu. Bardzo szczegółowo opowiadao tym, co mówią inni. Używa słów: cichy, głośny, brzmieć, słuchać, głos, odgłosy, dźwięk, hałaśliwy, rozmawiać, harmonia, słyszeć, itp. – „ten pomysł brzmi interesująco” – „słuchaj” – „jak ci się z nim rozmawiało?” – „był za duży hałas” Słuchowiec łatwo uczy się języków obcych. Pamięta to, co usłyszy, lub sam opowie. Najchętniej uczy się w grupie bądź z drugą osobą, poprzez zadawanie pytań i odpowiedzi na nie. W trakcie nauki potrzebuje ciszy. Muzyka, bądź jakiś hałas rozprasza go. Najlepiej przyswaja informacje podawane w formie języka mówionego, sam jest też często doskonałym mówcą. Lubi mówić i potrafi to robić doskonale. Pamiętaj, że: Uczysz się słuchając, słysząc samego siebie w rozmowie oraz dyskutującz innymi. Jesteś szczególnie wrażliwy na muzykę i słowo mówione. Aby materiał zapamiętać, powinieneś go usłyszeć, toteż preferujesz formę wykładu połączonego z możliwością dyskusji. Samo czytanie książki nie będzie dla ciebie wystarczającym sposobem na uczenie się. Rzadko nawiązujesz kontakt wzrokowy ze swoim rozmówcą. Zatem: – możesz słuchać innych i dyskutować o swoich własnych koncepcjach, – nie posiadasz rozproszonej uwagi, – nie słuchaj żadnej muzyki w tle podczas nauki i czytania – musi być absolutna cisza (chociaż bardzo lubisz muzykę), – dbaj o uporządkowane otoczenie z segregatorami i harmonogramami, – pomaga ci odczytywanie na głos tekstu do nauczenia się albo jego głośne powtarzanie lub odsłuchiwanie nagrania z płyty, – możesz uczyć się z drugą osobą omawiając zagadnienia, – musisz dobrze słyszeć nauczyciela, – potrzebujesz podsumowania lekcji w formie krótkich zdań z najważniejszymi treściami, – powinieneś wyobrażać sobie to, co słyszysz jako film z efektami dźwiękowymi, – potrzebujesz opowiedzieć komuś to, czego się już nauczyłeś – proś o przepytanie cię przez rodzica lub kolegę. DOTYKOWIEC (CZUCIOWIEC) Posiada wysoką wrażliwość na doznania fizyczne oraz uczucia własne i innych. Zwraca uwagę na komunikację pozawerbalną: wyraz twarzy, język ciała, temb głosu. Silniej odbiera emocje innych niż wypowiadane przez nich słowa. Podczas rozmowy, utrzymuje kontakt wzrokowy z rozmówcą, by odczytać wyraz jego twarzy. Często gestykuluje, zachowuje się bardzo ekspresyjnie. Wyraża się poprzez ruch rąk i komunikację niewerbalną. Opisuje swoje samopoczucie, doznania fizyczne i emocje. Używa słów takich, jak: czuć, zimno, ciepło, twardy, miękki, świeży, pachnący, cierpieć, cieszyć się, bać się, mieć wrażenie, lubić, itd. – „czujesz to?” – „lubisz to uczucie?” – „gładko sobie z tym poradzimy” – „czuję, co masz na myśli” Dotykowiec zapamiętuje treści działające na emocje. Jeśli coś zanotuje, naszkicuje bądź narysuje, lepiej to przyswoi. Koncentruje się na zadaniach umysłowych i lepiej zapamiętuje, gdy trzyma coś w dłoniach, szkicuje, używa klawiatury komputera, bawi się włosami, przedmiotami. Często jednak nie potrafi odciąć się od negatywizmu i uczuć innych. Nie pozwala to mu skupić się na zadaniu i całkowicie dekoncentruje. Uczy się angażując zmysł dotyku. Najlepiej zapamiętuje informacje powiązane z uczuciami. To właśnie on często odnajduje się w zawodach związanychz pomaganiem innych. Jest wrażliwy na uczucia innych i łatwo wczuwa się w ich emocje. Pamiętaj, że: Uczysz się, doznając wrażeń na powierzchni skóry. Używasz rąk, palców, łącząc to, czego się uczysz ze zmysłem dotyku. Jesteś wrażliwy na doznania fizyczne. Zwracasz uwagę na komunikację pozawerbalną, taką jak wyraz twarzy, język ciała, tembr głosu. Nie potrafisz „odciąć się” od negatywizmui uczuć innych, by skoncentrować się na pracy. Wykorzystaj to, że: – samo pisanie pomaga ci zapamiętać i uporządkować materiał, – lepiej myślisz i słuchasz, gdy bazgrzesz, rysujesz lub trzymasz coś w dłoni, np. długopis, – dobrze, gdy za oknem masz widok na drzewa, rośliny, – lubisz uczyć się, siedząc w wygodnym fotelu czy leżąc na kanapie, – muzyka, którą lubisz pomaga ci w koncentracji, – uczysz się wykonując szkice, rysunki, – potrzebujesz przyjaznej atmosfery w miejscu, gdzie masz się uczyć, negatywne emocje obniżają twoją zdolność koncentracji, – podczas czytania powinieneś robić notatki kolorowymi pisakami lub ważne pojęcia zapisywać artystyczną, ozdobną czcionką, – mapy umysłowe z wieloma ilustracjami ułatwiają ci zapamiętanie materiału. KINESTETYK Potrzebuje dużo przestrzeni, gdyż lubi dużo i często się poruszać. Siedząc na krześle zwykle kołysze się lub porusza nogami. Lubi zmieniać miejsce, podróżować. Jest wyczulony na ruch i działanie w otoczeniu. Zorientowany na cel. Mówi niewiele i lakonicznie, za to często gestykuluje. Szybko przechodzi „do konkretów”. Używa słów opisujących działanie: robić, jechać, załatwiać, organizować, ruszać się, piąć się w górę, posuwać się do przodu, najlepszy, szybko. – „weźmy sprawy we własne ręce” – „trzeba stąpać twardo po ziemi” – „czy chwytasz, w czym rzecz?” – „trzymam rękę na pulsie” Kinestetyk zapamiętuje nowe treści poprzez zaangażowanie w aktywność ruchową. Najlepiej, gdy towarzyszy temu współzawodnictwo. Lubi dotykać przedmiotów, manipulować nimi. W czasie nauki wskazane jest, by robił częste przerwyi wykorzystywał je na ćwiczenia fizyczne lub przemieszczanie się. Pomimo, iż sam potrzebuje ruchu, by się uczyć, ruch innych rozprasza go i dekoncentruje. Często staje się niespokojny, gdy musi usiedzieć dłuższy czas w jednym miejscu. Jego naturalnym stanem jest ruch. Właśnie wtedy, spacerując po pokoju lub pedałując na rowerze treningowym, potrafi się najlepiej skoncentrować na słuchaniu czy nauce. Pamiętaj, że: Uczysz się poruszając mięśniami w przestrzeni. Angażujesz się aktywniew proces uczenia się poprzez symulację, odgrywanie ról, eksperymenty, badania i ruch, uczestnicząc w czynnościach życia codziennego. Powinieneś być fizycznie włączony w akcję zdobywania wiedzy. Utrzymujesz nikły kontakt wzrokowy z mówcą. Jednak, gdy coś ciekawego dzieje się w pobliżu, twój wzrok wędruje w tym właśnie kierunku. W swoim otoczeniu potrzebujesz miejsca, by się poruszać. Wykorzystaj wiedzę, że: – najlepiej uczysz się w ruchu – chodząc po pokoju czy pedałując na rowerze treningowym, – lubisz pisać na dużych tablicach lub planszach w pozycji stojącej, – potrafisz uczyć się w ciszy i przy muzyce, – gestykulacja i odgrywanie czytanych treści pomaga ci lepiej zapamiętać, lepiej uczysz się grając w gry edukacyjne i ruchowe, – gdy się uczysz otoczenie musi pozostać nieruchome, bo ruchy innych osób mocno cię rozpraszają, – przed rozpoczęciem nauki powinieneś przejrzeć cały rozdział, oglądając ilustracje i wykresy. Pamiętaj, że styl uczenia się to nie to samo, co zdolność! Najprościej mówiąc, zdolność to to, ile i jak dobrze możesz się uczyć, styl – jak wolisz się uczyć. Oczywiście, że ucząc się zgodnie ze swoim stylem (czyli tak, jak preferuje Twój mózg) zwiększamy szanse na osiąganie wyższych pułapów naszych zdolności. Z drugiej strony ćwicząc się w stylu odmiennym, możemy nabywać nowe zdolności, których wcześniej nie posiadaliśmy. Poza tym nie ma dobrych i złych stylów uczenia się! Można powiedzieć, że każdy ma swoje plusy i minusy w zależności od sytuacji zadaniowej. Wobec tego ludzie, którzy ze względu na swój styl poznawczy gorzej radzą sobiew jednego typu sytuacjach, lepiej radzą sobie w innych. Źródło: Warszawski System Wspierania Uzdolnionych Pozdrawiam Was serdecznie Ludwika Moga pedagog szkolny. Piszcie w każdej nurtującej Was sprawie ludwika@
Tłumaczenia w kontekście hasła "zwracasz uwagę" z polskiego na angielski od Reverso Context: Zaskakuje mnie, że zwracasz uwagę na te sprawy. Tłumaczenie Context Korektor Synonimy Koniugacja Koniugacja Documents Słownik Collaborative Dictionary Gramatyka Expressio Reverso Corporate
Zastanawiasz się, jak poderwać dziewczynę? Mówisz "szukam chłopaka", ale nie wiesz, jak się za to zabrać? Nasze porady pomogą ci poznać wyjątkową osobę, a może nawet kogoś, z kim spędzisz całe życie. A zatem - sprawdź, jak poderwać dziewczynę. Dowiedz się, jak poznać chłopaka. Zanim zdecydujesz się poderwać dziewczynę, pomyśl, jakiej dziewczyny czy chłopaka szukasz w Sympatii, czyli jaką osobę tak naprawdę chcesz poderwać. Nie pisz od razu na swoim profilu, że nie szukasz niczego. Bez względu na to, czy zależy Ci na spotkaniu bratniej duszy, czy tylko na dobrej zabawie, przyznaj się do tego przed sobą i poinformuj o tym na swojej stronie. Będzie to wyraźny komunikat dla osób, które odwiedzą Twój profil. I ułatwi im to sprawę, jeśli to one zdecydują się na podryw. Jeśli zaznaczysz "szukam miłości", nie będą Cię zaczepiać ci, którzy liczą tylko na przelotną znajomość. Jeśli napiszesz, że stawiasz na pierwszym miejscu zabawę - osoby, z którymi nawiążesz znajomość, będą tego od początku świadome. Odpowiedz sobie na to pytanie i bądź uczciwą osobą wobec innych. Nie będzie rozczarowań, a podryw będzie czystą przyjemnością. Jeśli wciąż zastanawiasz się, jak poderwać dziewczynę lub szukasz porady, jak poderwać chłopaka - przeczytaj nasze porady: 1. Jak poderwać dziewczynę? Wybierz odpowiedni nick Twój nick jest Twoim imieniem w sieci. Będzie widoczny zawsze i będziesz się nim posługiwać często. Odpowiednio dobrany może kogoś zainteresować, niefortunny – odrzucić. W tym krótkim wyrazie zawierasz całą swoją osobę. Zależy Ci na trwałym związku? Sexykotek raczej Ci w tym nie pomoże. Czy FemmeFatale szuka statecznego pana do gry w szachy i pomocy podczas pielenia ogródka? Jak odpowiesz na romantyczną wiadomość od chłopaka o nicku DzisRobieBiceps? Czy w ogóle odpowiesz? Pomyśl, jakie informacje o Tobie zawarte w nicku znajdzie ktoś, kto Cię wcale nie zna. Unikaj również nicków kojarzących się z czymś smutnym jak: samotność, nuda, depresja. Pogodni ludzie, a z pewnością na takich Ci zależy, niechętnie rozpoczynają znajomość ze Smutna76 czy ZrezygnowanymMisiem. 2. Jak poderwać dziewczynę? Zamieść dobrą fotkę Zdecydowana większość osób w Sympatii na pytanie "Na co najpierw zwracasz uwagę, kiedy spotykasz nową osobę" - odpowiada: "na twarz". Nie bój się pokazać swojej uśmiechniętej buzi w profilu. Każdy, kto zakłada konto, chce po prostu wiedzieć, z kim ma do czynienia – chce widzieć twarz swojego rozmówcy. Ludzie lubią oglądać ładne zdjęcia, które pokazują coś, co naprawdę się wydarzyło. Skoro piszesz, że uwielbiasz robić zdjęcia, zamieść kilka najciekawszych. Może ktoś doceni Twoje prace i poprosi o kilka wskazówek i rad? Pamiętaj, żeby na swoich fotografiach pokazać się od jak najlepszej – czyli uśmiechniętej! – strony. Nie chowaj się w cieniu ani za wielkimi okularami słonecznymi. Niech - szczególnie zdjęcie główne - będzie dobrej jakości. Bo i o Twojej jakości ono wiele mówi. 3. Jak poderwać dziewczynę, pisząc o sobie? Pokazuj, nie opisuj. Pokazywanie tego, co chcesz opowiedzieć, to niekoniecznie zamieszczanie konkretnej fotografii. To mówienie o konkretach, z których sam czytający zbuduje całość. Jeśli potrafisz rozśmieszyć każdego, nie pisz, że jesteś osobą z poczuciem humoru – zamiast tego przytocz zabawną historyjkę. Każdy lubi zwierzęta i chętnie o tym mówi. Ty zastanów się i napisz, za co kochasz swojego Mruczka czy Azora. Nie wpisuj jako głównego zainteresowania czytania książek, ale wymień kilka tytułów, które zapadły Ci w pamięć. Jeśli lubisz spędzać czas w restauracji, napisz jaka jest Twoja ulubiona kuchnia. Może to być świetny punkt zaczepienia przed rozpoczęciem korespondencji. Wszystko, co brzmi ogólnikowo, zmień na to, co będzie specyficzne – odnoszące się tylko do Ciebie. 4. Jak odczytywać profile innych użytkowników Sympatii? Jeśli chcesz rozszyfrować profil interesującej osoby, musisz czytać między wierszami. Osoby, które zamieszczają na swoich stronach długą listę oczekiwań wobec potencjalnego partnera, z pewnością szukają czegoś więcej niż przelotnego romansu. Jeśli pole "Wymarzony partner" zawiera długą listę - i to konkretnych spraw - ta osoba chciałaby jak najszybciej znaleźć swoją drugą połówkę. Ci, którzy w swoich profilach zamieszczają informację, że życie upływa im na szalonej zabawie i spędzaniu czasu z przyjaciółmi na imprezach – zapewne nie są gotowi na poważny związek. Ci, którzy szczegółowo opisują, jak wyglądają, na pewno zwrócą szczególna uwagę na to, jak wyglądasz Ty. Pamiętaj, że kto stara się wykazać w swoim profilu i wkłada w jego budowę trochę wysiłku, będzie chciał się wykazać w związku. 5. Jak poderwać dziewczynę? Postaw na kontakt Sympatia daje Ci wiele możliwości kontaktu z innymi. Najlepiej będzie, jeśli wypróbujesz je wszystkie. Zobacz, co dają i jak się nimi posługiwać. Puszczanie oczek. To najprostsza forma kontaktu z inną osobą w Sympatii. Wchodzisz na profil osoby i jednym kliknięciem wyrażasz swoje zainteresowanie. Niedyskretne pytania. Zabawa stworzona przez Sympatię, która jest… nie tylko zabawą. Zadajesz pytania i więcej wiesz. Możesz dopytać o wszystko. Czasem brak odpowiedzi też jest odpowiedzią. E-mail. Jak kiedyś ręczne pisanie listów było sztuką, tak sztuką jest dziś pisanie ciekawych listów elektronicznych. O tej sztuce piszemy poniżej. 6. O czym pisać w wiadomościach? Chcesz, żeby czytający Twoją wiadomość, od razu poczuł do Ciebie sympatię? Jest na to prosty sposób: pisz o... adresacie. Napisz maila tak, żeby było w nim jak najwięcej nawiązań do tego, co wyczytasz w profilu. W pierwszym mailu zrezygnuj z tematów kontrowersyjnych. Oczywiście, fajnie jest podyskutować i pospierać się, ale nie warto od tego rozpoczynać znajomości. Pierwsza wiadomość powinna być zapoznawcza, nie ma opisywać w szczegółach Twojego światopoglądu. Zresztą, co pomyśli odbiorca, kiedy otrzyma kilkustronicową epistołę? Być może pomyśli, że masz za dużo czasu, nudzisz się lub... cierpisz na jakąś obsesję. Dlatego w tym pierwszym liście - który ma jedynie zaintrygować - ogranicz się do kilku zdań. Postaw na szczerość w tym, co piszesz. Jeśli będziesz oszukiwać, prędzej czy później - gdy znajomość nabierze rumieńców - prawda wyjdzie na jaw i będziesz skreślony. Nawet, jeśli wyobraźnia poniosła Cię tylko przy pierwszym mailu, który przecież nie zapowiadał niczego... A rozpoczął nowy etap w Waszym życiu. 7. Spotkajcie się! Maile, które do siebie prześlecie, będą świadczyć o tym, jak bardzo jesteście sobą zainteresowani i ile z siebie możecie poświęcić tej znajomości. Krótkie, niewiele mówiące wiadomości wskazują na to, że pisane były w pośpiechu. Treściwe (niekoniecznie długie) i przemyślane - są sygnałem, że w tę znajomość warto inwestować swój czas. Zanim się umówicie na randkę, nie podawaj swoich prywatnych danych kontaktowych. Da ci to nie tylko komfort anonimowości, ale i poczucie bezpieczeństwa. Wcześniej wypróbuj wszystkie możliwe formy kontaktu w Sympatii. I do dzieła: umówcie się! Jeśli mężczyzna nie wychodzi z taka propozycją, może to zrobić kobieta. Po pierwsze: mamy XXI wiek. Po drugie: nic nie traci. 8. Jak się przygotować do pierwszej randki? Tak naprawdę jedyne, co możesz założyć przed randką, to że może się… udać lub nie. Przypomnij sobie Waszą korespondencję i to, co wiesz o osobie, z którą masz się spotkać. Drugiej stronie będzie z pewnością bardzo miło, jeśli będziesz pamiętać te szczegóły. Pamiętaj o względach bezpieczeństwa! Koniecznie powiedz zaprzyjaźnionej osobie, z kim i dokąd się wybierasz oraz o której godzinie, mniej więcej, zamierzasz wrócić. Pierwsza randka jest bardzo ważna, tak jak pierwsze wrażenie. Jeśli jednak się nie uda, daj partnerowi drugą szansę. 9. Idealne miejsca na pierwszą randkę Wybierz miejsce, w którym będziecie mogli swobodnie porozmawiać - zrezygnuj z kina czy koncertu rockowego. Pierwsze spotkanie nie musi się odbyć w oryginalnym miejscu - lepiej wybrać coś sprawdzonego, a zaszaleć dopiero na kolejnych spotkaniach. Najczęściej wybieranym miejscem jest kawiarnia - przytulnie, a do tego kawa z deserem nie nadweręża kieszeni. Jeśli pogoda sprzyja, możecie po prostu pójść na spacer. Wybierz zadbany park, zajmijcie się rozmową i słuchaniem śpiewu ptaków. Możesz też – znając upodobania twojej "randki" - zarezerwować stolik w restauracji. 10. Czy to twoja druga połowa? Nie graj w gierki. Dawaj ludziom drugą szansę i postaw na luz. Nie wymagaj wyznań, a jeśli czegoś nie czujesz, nie udawaj, że jest inaczej. Sprawdź, czy macie te same wartości, czy tego samego chcecie w życiu. Zbieżne systemy wartości są podstawą udanego związku. Jeśli już złapiesz swoje szczęście, spróbuj zapewnić partnerowi codzienną radość. Za każdym razem, kiedy będziesz na zakupach, spraw mu drobną niespodziankę. Kup coś malutkiego, co bardzo lubi. Nie bój się, nie rozpieści go to przesadnie - za to na pewno poczuje się kochany. Róbcie różne i nowe rzeczy, chodźcie w różne miejsca. Dzięki temu poznacie się w różnych sytuacjach. Najlepiej poznawać się przecież podczas zabawy. *** Trafiony? Zatopiony? Mamy nadzieję, że zestaw porad, które przygotowaliśmy, przyda się i już niebawem spędzisz miły czas w towarzystwie swojej drugiej połowy. Chcemy, byś czuł motyle w brzuchu! Możesz próbować do skutku. Pamiętaj, że Sympatia otwarta jest 24 godziny na dobę, przez siedem dni w tygodniu. Źródło:
W polskich piosenkach jak najbardziej zwracam uwagę na tekst który w nich występuje.Natomiast w zagranicznych nie,ponieważ bardziej liczy się dla mnie fajna melodia czy brzmienie,a nie to o czym wykonawca śpiewa,a czasami po przetłumaczeniu takiej obcojęzycznej piosenki jest się nieźle zaskoczonym,bo co innego sobie wyobrażało się
Dobra oferta pracy powinna być tak skonstruowana, aby przyciągnąć kandydata o odpowiednich kwalifikacjach. Niestety, niektórzy pracodawcy celowo nie podają w ogłoszeniach ważnych informacji. Z drugiej strony, niektóre oferty zawierają zbyt dużo detali, przez co kandydaci nie czytają ich uważnie. Pytanie, gdzie znajduje się złoty środek? Przedstawiamy listę 10 rzeczy, na które powinieneś zwrócić uwagę, szukając pracy. Dane pochodzą z raportu Hays Poland “(Nie)jawne oferowane wynagrodzenie 2018”. Zobacz, jakich informacji najczęściej brakuje w ogłoszeniach rekrutacyjnych. geralt/ pracy, często pomijamy wiele istotnych informacji. Jeżeli nie sprawdzimy ich przed podjęciem zatrudnienia, może nas spotkać przykra niespodzianka. Sprawdź, czy zwracasz uwagę na najważniejsze szczegóły w ogłoszeniach o pracę.
Dzień jak co dzień. Wstała, ubrała się, zeszła na śniadanie, zjadła i brat w jakimś dziwnym nastroju. zawiózł ją do szkoły. Na parkingu czekała na nią jej najlepsza przyjaciółka Hinata Hyuuga. Z pozoru cicha dziewczyna, ale jak jej ktoś zajdzie tak porządnie za skórę to ma problemy.
Odpowiedzi domini12 odpowiedział(a) o 20:05 na pierwszy rzut oka to chyba na wygląd ;DPróbuję po wyglądzie mniej więcej ocenić jaki charakter może mieć człowiek ;D blocked odpowiedział(a) o 20:06 Na to w jaki sposób mówi i jak się zachowuje. Najpierw to raczej na wygląd, a później na charakter na jej sposób mówienia, zachowanie Yuuki odpowiedział(a) o 20:24 Pierwsze co zauważam to jest raczej wygląd a może nie tyle co wygląd tylko styl ubierania się. Nie chodzi mi tu nie wiadomo o jakie drogie ciuchy czy coś, tylko po prostu prezentowanie się. Mnie szczególnie przyciąga po prostu ruch, postawa, bycie pewnym albo za pewnym ale takim nie za pewnym (wiem że to bez sensu ale no). Przeważnie i tak podobają mi się ''źli chłopcy''. Czasem jest tak że w ogóle nie patrzę na wygląd tylko jest to coś co mi się podoba. Bycie śmiesznym, ironicznym, niedobrym po prostu. Zależy jak leży. :P Uważasz, że ktoś się myli? lub
lFbOKl. cnm39nxd0n.pages.dev/47cnm39nxd0n.pages.dev/337cnm39nxd0n.pages.dev/281cnm39nxd0n.pages.dev/197cnm39nxd0n.pages.dev/130cnm39nxd0n.pages.dev/330cnm39nxd0n.pages.dev/53cnm39nxd0n.pages.dev/386cnm39nxd0n.pages.dev/122
na co najpierw zwracasz uwagę kiedy spotykasz nową osobę